Pod koniec 1990 roku przyszli do mnie obaj właściciele współpracującej firmy, i po upewnieniu się, że jestem zadowolony
z istniejącego układu poprosili, aby moja firma żyrowała im pożyczkę z banku na dalszy rozwój. Współpraca miała być jeszcze
owocniejsza toteż zgodziłem się.
Całość pożyczki żyrowały jeszcze dwie inne firmy.

Wszystko szło bardzo dobrze. Obroty stale rosły, rosły także zyski. W 
tej sytuacji pozwoliłem sobie na ekstrawagancję. Kupiłem używany, 
ale w bardzo dobrym stanie, sportowy samochód,

 Mitsubishi Stadion Turbo

Jak na owe czasy w Olsztynie robił na wszystkich moich znajomych 
kolosalne wrażenie. Oczywiście nie omieszkałem natychmiast 
pochwalić się nim we współpracującej firmie. Obaj jej właściciele 
mieli wtedy  maluchy  (Fiaty 126P) mocno sfatygowane. 
Chciałem w ten sposób powetować sobie trochę moje odczucie 
jakby nieporadności w robieniu interesów, ale to, co zobaczyłem 
przeszło moje oczekiwania.
Jeden z nich (Pan X ), dowiedziawszy się, że to rzeczywiście mój 
samochód prawie krzyknął: 
To nie..nie..nie-prawdopodobne!
  I zaczął się, nie wiedzieć czemu, histerycznie głośno śmiać 
równocześnie podskakując teatralnie.

  Patrzyłem na niego ze zdziwieniem uprzytamniając sobie 
równocześnie, że jestem świadkiem histerii z zazdrości. 

Wtedy 
nie uświadamiałem  sobie, że taka autentyczna zazdrość, może mieć 
nieprzewidzialne skutki !

Nie minął nawet miesiąc od tej sceny, kiedy przyjechał do mnie X, aby pochwalić się nowo zakupionym Fordem Eskortem. 
Byłem pewny wtedy, że kupił go za otrzymaną pożyczkę z banku, którą żyrowałem. 

To był pierwszy skutek mojej demonstracji, ale nie
  wyzwolił u mnie jakiś obaw o losy tej pożyczki...

Parę tygodni później bank przysłał mi kopię pisma, jakie wystosował do tamtej firmy , w którym ostrzegano przed skutkami 
niedotrzymywania umowy w sprawie pożyczki: stwierdzono tam pusty magazyn i opóźnienie w spłatach rat !!!

Zaniepokojony natychmiast pojechałem do właścicieli firmy. Ci, ze stoickim spokojem wytłumaczyli mi, że inspektorzy banku to 
debile i że nie ma żadnych zagrożeń.

  Pamiętam, że dałem się przekonać...!

VW Transporter ( był biały)

Jednak póki co, dostarczanie teraz towaru, to była sama przyjemność w porównaniu z szarpaniem się z wiecznie źle zapiętą 
plandeką przyczepki i znalezieniu w jej wnętrzu odpowiedniego kartonu. Zresztą, jak się okazało, ten o bardzo starej konstrukcji 
samochód dostawczy prowadził się znakomicie. Z tyłu umieszczony silnik nie był w kabinie prawie słyszalny, kierownica obracała 
się niezwykle lekko mimo braku wspomagania i widoczność była znakomita, a ładne napisy reklamowe na białej karoserii wbijały 
mnie w dumę.
  Jak widzisz, wszystko szło bardzo dobrze! 
Czy tak mogło być stale? Może gdzie indziej, ale nie u mnie!

  Zresztą, jak bym wtedy znalazł, choć jedną chwilę na przeanalizowanie zdarzeń to zapewne zobaczyłbym nadciągające 
chmury.
----------------

Pewnego grudniowego dnia, kiedy to siedziałem sobie przy biurku w moim biurze i z satysfakcją kontemplowałem kolejny wzrost 
dochodu, zadzwonił telefon a w słuchawce odezwał się dość podenerwowany X z pytaniem czy może natychmiast 
przyjechać, bo ma bardzo ważną sprawę.
Porę minut później siedział naprzeciwko mnie jakiś blady i bardzo wyciszony i prosto z mostu powiedział: przyjechałem pożyczyć 
gotówką parę tysięcy złotych, ponieważ bank chce natychmiastowej spłaty całości kredytu. Gdy wpłacę tę pożyczoną kwotę to dadzą 
mi spokój, a później mam plan wybrnięcia z tych kłopotów! Próbowałem się dowiedzieć, jaki to plan, ale rozmówca ponoć był tak 
zdenerwowany, że trudno mu było myśli zebrać. Widziałem, że bardzo mu zależało na tych pieniądzach i postanowiłem wykorzystać 
ten moment do uregulowania pewnych niejasności, jakie powstały w czasie naszej współpracy. Mianowicie w jego firi ponoć 
zginęło kilka dokumentów, których kopie znajdowały się u mnie, a których oni nie chcieli uznać, bo wtedy powstawały zobowiązania 
nasze w stosunku do nich.
  Powiedziałem wtedy: pożyczę pod dwoma warunkami: pożyczka będzie zwrócona w ciągu dwóch tygodni i uzna on dokumenty, jakie
  są w mojej firmie jako wystarczające do zamknięcie sprawy. 
Sądziłem, że ten drugi warunek zniechęci go do wzięcia tej pożyczki, a on natychmiast bez słowa podpisał stosowne zobowiązania.

=========================

Kilka dni później, jak nikt nie odpowiadał na moje telefony do fimy  X-a i Y-a, pojechałem do willi zajmowanej przez szanownych 
dłużników  i omal nie dostałem zawału!
  Drzwi były otwarte, wewnątrz nieopisany bałagan, same porozrzucane bezużyteczne rupiecie i bezradnie stojący właściciel budynku! 
Co tu się stało? Spytałem tego człowieka.
  Panie! Niech ich cholera weźmie tych złodziei i oszustów! Sam pan widzisz! Zabrali wszystko, co coś było warte i w nocy się ulotnili! 
Nie zapłacili za czynsz, za telefon, za światło i to już od kilku miesięcy! 
Gdzie mogli się przenieść? Spytałem więcej siebie niż tego bezradnie stojącego jak słup soli człowieka. 
A cholera ich wie! Z rezygnacją, jakby do siebie, powiedział oszukany właściciel.
  Zaraz, zaraz, przecież ja wiem gdzie mieszka X ! 

Spodziewałem się, że nie otworzy mi na pewno drzwi, więc pojechałem po Elę, której on nie znał i to ona miała spróbować wejść do 
jego mieszkania. 
Na osiedlu, w wielkim bloku, gdzie mieszkał X  z żoną i dwójką dzieci były domofony.
  Ela zadzwoniła do właściwego mieszkania i nikt nie odpowiadał. 
Zadzwoniła do mieszkania sąsiedniego a tam głos kobiecy poinformował: pani, oni przed kilkoma dniami wyprowadzili się! 
Gdzie? Nic nie wiem!

Nie znałem adresu drugiego ze wspólników.

Już wiedziałem, co będzie później! 

Po kilku dniach dostałem wezwanie do natychmiastowej wpłaty 1/3 pożyczki zaprzyjaźnionej firmy. 

A nie były to dla mnie małe pieniądze !

====================

Poszedłem do banku. 
Chciałem uzyskać rozłożenie na raty mojej żyrowanej części.
  Kategorycznie odmówiono, mimo, że radcą prawnym okazała się moja dobra znajoma prawnik, którą zatrudniałem w firmie Heinza, 
jak byłem tam dyrektorem. Złożyłem podanie o kredyt, z którego spłacałbym zobowiązanie. Też mi odmówiono.
  Przy okazji dowiedziałem się, jakie to dwie firmy oprócz mojej zostały tak perfidnie okradzione przez właścicieli X i Y.
  Spotkaliśmy się razem (właściciele trzech wpędzonych  w kłopoty firm), aby spróbować znaleź X-a i Y-a. Okazało się, że Y jest w 
Olsztynie i został siłą przywieziony na tą naradę. Zwalał wszystko na swojego wspólnika. Oczywiście nie 
wiedział, gdzie on mógł się wyprowadzić. Oświadczyliśmy, że z gardła mu wyciągniemy nasze pieniądze, a on: Zabijcie mnie, ja nic 
nie mam, wszystko jest na moją żonę, mieszkanie także.

Pojechałem później zobaczyć jak wygląda mieszkanie Y-a. Było ono na parterze pewnego budynku w śródmieściu i akurat trwał 
tam remont. Przez otwarte okna, właśnie wymieniane na nowe, było widać nowe podłogi i terakoty w kuchni. Szlag mnie trafiał. Nie 
było wątpliwości, że ładowano właśnie w nie spore fundusze.
  Żona Y-a, zagadnięta o pochodzenie środków na ten remont odezwała się tak wulgarnie, że nie przytoczę tu jej wrzasku. Była 
ona urzędniczką w dyrekcji dużej państwowej f irmy, a można by przypuszczać, że handlarą na rynku...

Nie było żadnej rady, trzeba było natychmiast wpłacić do banku 1/3 całego żyrowanego kredytu . Opróżniłem swoje prywatne 
oszczędności, konto firmy, pożyczyłem od znajomych.

Nie udało się odszukać X-a, a Y po pewnym czasie został przez swoją żonę wyrzucony z 
mieszkania. Czasem go było widać gdzieś przelotnie na ulicy zaniedbanego i wychudzonego. Jego cwana 
żona wykupiła spory lokal w nowo budowanej hali targowej, którą zbudowano w centrum Olsztyna w 
miejscu, gdzie miał powstać duży hotel i ja miałem być tam dyrektorem.

 Pisałem o tym po rozmowie z 
panem H, obywatelem Szwecji (str.66), współwłaścicielem firmy budującej hotel w Mrągowie.

===============================================================================================

A tak przy okazji muszę tu dodać, jak wspomniałem pana H, że 20 lat od tamtych wydarzeń, kiedy teraz Sejm badał jedną z największych afer 
współczesnej Polski padło nazwisko właśnie pana H !!! Dziennikarze TVP dotarli do niego w Szwecji, robili z nim wywiady, a on wszystkich 
wyśmiał, jednocześnie przyznając się do dużego wpływu na rządzących w naszym kraju. Przypomnę tylko jeszcze, że jego majątek i pozycja, 
oficjalnie, wzięła się stąd, że wraz ze swoją żoną, za młodu, występował w cyrkach Europy jeżdżąc wyczynowo na wrotkach. Już wtedy w 
Mrągowie, nie mogłem się nadziwić, że właśnie on miał wszystkie możliwe drzwi otwarte do najwyższych urzędów w naszym kraju. 
Słyszałem wielokrotnie jak umawia się na rozmowy z najwyższymi urzędnikami w państwie.