Był piękny niedzielny ranek, wczesna wiosna. Chciało się gdzieś pojechać, odetchnąć rześkim powietrzem, popatrzeć jak przyroda budzi się do życia.
Postanowiliśmy z Elą wyjechać za miasto, gdzie nas oczy poniosą.
===
-Minęliśmy naszym czerwonym Starionem ostatnie zabudowania. Szosa była sucha i prosta. W oddali widać było las. Przed nami jechał dość szybko jakiś mercedes. Wtedy przyszło mi do głowy, że najpewniej jest to samochód jednego z moich znajomych i postanowiłem to sprawdzić wyprzedzając go. Z daleka było widać, że niebawem szosa wejdzie do lasu i jest lekko opadającą.

Tak! Można śmiało wyprzedzać!
Wcisnąłem gaz, a moje 180 koni rączo szarpnęło do przodu.
Tak! To zawsze podnosiło mi poziom adrenaliny i było bardzo przyjemne.
Wyprzedzając zerknąłem na kierowcą wyprzedzanego mercedesa...
Nie był to żaden mój znajomy.

Spojrzałem z powrotem na połykaną szosę.

O rety! Właśnie wjechałem na odcinek, który był w lesie i ... był on pokryty warstwą lodu na całej szerokości i w całym zasięgu wzroku do przodu!
Byłem na lewej połowie szosy, miałem na liczniku dobrze ponad 100 km/godz., a z odległości ok. 200 metrów z zakrętu wyłoniła się na mojej stronie, tej lewej oczywiście, ciężarówka!
Próbowałem zjechać delikatnie na prawą część tej oblodzonej jezdni i wtedy wpadłem w poślizg!!! Już nami niosło bokiem w jej kierunku.. Usiłowałem delikatnie skontrować... udało się na chwilę... samochód najpierw obrócił się we właściwym kierunku, ale zaraz potem lecieliśmy znowu drugim bokiem..., a ciężarówka zbliżała się w oczach... Przeleciało przez głowę: zaraz się z nią zderzymy! Zrobiłem gwałtowniejszy ruch kierownicą, aby jeszcze raz zmienić kierunek jazdy, bo samochód ciągle sunął bokiem w kierunku tej przeklętej ciężarówki... i wtedy koła jakby złapały jakiś szorstki grunt i wypadliśmy z szosy tyłem do głębokiego rowu... i dalej przez niego pod same drzewa w lesie, ale tu znowu nagle samochód zrobił jakieś dziwny zwrot i wylądowaliśmy z powrotem w rowie! Ciężarówka przejechała jakby nad naszymi głowami i później powoli zatrzymała się w dość dużej odległości.

Siedzieliśmy przez chwilę jeszcze oniemiali w samochodzie... ktoś przyszedł i pytał czy nam się nic nie stało...
Nie! Nam nic! Powiedziałem z widocznym wysiłkiem. Zatrzymały się i inne samochody. Chcieli nam pomóc wyjechać z dość głębokiego rowu, ale to się nie udawało. Nasz Starion był zawieszony w poprzek rowu i został zupełnie zaklinowany przez jego wysokie brzegi. Ktoś powiedział, że zawiadomi policję, może oni podeślą jakiś dźwig i nas wyciągnie... czekaliśmy ponad godzinę i nikt nie przyjeżdżał.

Po następnej godzinie przyjechał jednak policyjny patrol i bez żadnych specjalnych ceregieli wystawiono mi mandat karny za nie ostrożną jazdę. Przyjąłem to z pokorą, chociaż w duchu, wtedy uważałem, że to po prostu nieprzewidywalny zbieg okoliczności.
Czy ktoś mnie wyciągnie z rowu? - Zapytałem policjantów.
Wątpliwe - powiedzieli, bo dzisiaj niedziela! Miałem zostawić samochód do poniedziałku!
Postanowiłem sam okazją pojechać do straży pożarnej - tam maja wielkie samochody...
Za odpowiednią opłatą wielki samochód straży pożarnej wyciągnął mojego Mitsubishi Stariona z rowu.
Okazało się, że tylko przedni spojler wykonany z tworzywa sztucznego, który był moja duma został doszczętnie pogruchotany.

===

Jaki popełniłem "głupi" błąd? Ano, to proste! O takiej porze roku w lesie może być bardzo ślisko! Proste? Bardzo proste!
A jak się mogła ta głupia decyzja skończyć?
Bardzo źle! Nawet tragicznie, gdyby w ostatnim momencie samochód nie wyrzuciło poza tą oblodzona szosę. Mogłem jeszcze trafić w potężne drzewa rosnące za rowem.
A zapytasz, co na to wszystko Ela? Wystraszyła się okropnie, ale powstrzymała się od kategorycznych sądów w stosunku do mnie. Ja jednak czułem, że ta jej wstrzemięźliwość pod tym względem jest gorsza od jawnego popukania się po głowie pod moim adresem!

==================================

Efektowny spojler przedniego zderzaka był wykonany przez specjalistyczną niemiecka firmę tuningową, która miała na niego atest i tam też musiał być zamówiony. Pośrednikiem w tej operacji zgodziła się być pewna firma ze Szczecina i po paru tygodniach musiałem tam pojechać i go odebrać. Było do przejechania około 1000 kilometrów.
Postanowiłem zrobić tę trasę jednego dnia, a mając na uwadze stan polskich dróg nie było to łatwe.
Oczywiście udało się to, ale zapisałem się znowu w kartotekach policji jako niepoczytalny wariat z bardzo wysokim mandatem za znaczne przekroczenie dozwolonej prędkości!

W sumie jedna głupia decyzja owocowała jeszcze następnymi! Choć jednak muszę uważać się za szczęściarza!