Sadzisz, że przesadzam? Wcale nie! Opona może ulec uszkodzeniu, niespodziewanemu przebiciu, może się odkleić bieżnik i... No właśnie! Może się jeszcze...

Każdy samochód ma koło zapasowe ze sprawną oponą. Nieprawdaż? Ma ona ratować kierowcę w razie potrzeby w tym względzie...
Wiem, że jest wielu takich, co to prawie nigdy nie musieli z takiego zapasowego koła korzystać. Do czasu jednak, a jeżeli trafia się w dodatku coś takiego jak mnie sięgnęło...Zdziwisz się zapewne!

Nie wiem do końca, czy Ela tylko bała się o mnie wtedy, jak jechałem pewnego dnia po dużą partię nowego towaru do Warszawy, czy raczej zrobiła to, aby się przejechać i odpocząć od tej swojej harówki w protezowni? Jedno jest pewne, że przyznawała się do tego, że dobrze się jej zawsze jechało tym naszym fordem. Musiała oczywiście wziąć dzień urlopu.

Już wszedłem do kabiny, aby odjechać, ale zauważyłem, że samochód jest nieco pochylony.

Uprzytomniłem sobie, że nieraz czytałem, jakich metod używają bandziory, aby błyskawicznie ukraść samochód.
Najprostszym sposobem było machać do kierowcy, aby się zatrzymał i sprawdził tylne koło, bo rzekomo ma uszkodzoną oponę. Naiwniak zatrzymywał się, wysiadał, aby to sprawdzić i w tym czasie osiłek, który polował na ten samochód wsiadał za kierownicę i odjeżdżał z piskiem opon! Ponieważ nie było żadnych telefonów komórkowych, zanim nieszczęśnik zdołał jakoś wezwać policję ślad po samochodzie ginął!

Tam siedziało w tym samochodzie kilku osiłków i coś dyskutowali nerwowo i całe szczęście, że przyjechałeś już! Strasznie się bałam, że wysiądą i włamią się do mnie ! Pewnie nas śledzili cały czas! -prawie wykrzyczała...

____

Tak, tak! Opony w samochodzie to jego miękkie części! Wystarczy zwykłe ukłucie (przebicie) i może być duży kłopot.

No właśnie! A więc było to pół roku później:

W zakładzie popatrzeli na mnie dziwnym wzrokiem. Jeden z pracowników spytał: I co? Panu też się to trafiło? Tu wskazał palcem na wyszarpane dziury w oponach. To i pan jechał wczoraj przez Ostródę?
Tu, dzisiaj było u nas takich już siedmiu!

Teraz już wiedziałem...
To nie był tylko problem techniczny... to było przestępstwo!

Opony nie nadają się do normalnej eksploatacji, ocenił pracownik warsztatu. Nawet, po naprawie, ryzykowne jest użycie ich jako dojazdówek (koło, na którym jechać można wolno i tylko z trasy do garażu lub warsztatu). Trzeba kupić nowe...
Idę zgłosić przestępstwo na policję- powiedziałem do mojego rozmówcy w warsztacie.

W pobliskim komisariacie policjant nie był wcale zdziwiony, bo przyjął już kilka podobnych meldunków. Dowiaduję się, że niektórym poszkodowanym jacyś ludzie w nocy proponowali pomoc w postaci przywiezienia z warsztatu wulkanizacyjnego w Ostródzie całych kół na wymianę!
Złożyłem meldunek na piśmie i wstępne oszacowanie kosztów. Miałem dostać wezwanie, gdy zostanie wszczęte śledztwo w tej sprawie.
Po kilku tygodniach otrzymałem wezwanie na ten sam posterunek policji, na którym złożyłem meldunek o tym zdarzeniu i ponownie przesłuchano mnie jako świadka. Dowiedziałem się również, że policja ma już podejrzanych o spowodowanie uszkodzenia kilkunastu opon.

____________________________________

Pół roku później stałem za małą mównicą ustawioną na środku całkiem sporej sali sądowej w ostródzkim sądzie. Na ławie oskarżonych siedziało trzech młodych ludzi, pracowników miejscowego prywatnego warsztatu naprawy ogumienia samochodowego. Oprócz mnie było jeszcze dwóch świadków, czyli inaczej mówiąc poszkodowanych. Zaraz na początku rozprawy sędzia stwierdził, że wezwanych było kilku więcej, ale nie przybyli do sądu.
Dowiedziałem się, że zakład wulkanizacyjny, w którym pracowali oskarżeni niedługo przed serią uszkodzeń opon na drodze pod Ostródą zmienił godziny pracy z typowych dla takich zakładów, to znaczy oczywiście za dnia i dodatkowo był otwarty także w nocy! Już ten fakt wydawał się dostatecznym dowodem, że jego pracownicy coś kombinowali, bo przy stosunkowo niewielkim nocnym ruchu drogowym w tamtych czasach było to po prostu nieopłacalne. Ale przybili na rozprawę poszkodowani, w tym także ja, nikogo za rękę nie złapali i nawet nie zobaczyli leżącego na drodze żadnego urządzenia typu kolczatka, która mogłaby uszkodzić opony. Młodzi ludzie do niczego oczywiście się nie przyznawali i twierdzili, że to czysty przypadek, że mieli jakiś nocnych klientów w warsztacie. Rozprawa trwała dość krótko, a sędzia zapowiedział następną, przy pełnym komplecie światków.
Po upływie ok. miesiąca dostałem znowu wezwanie na rozprawę w Ostródzie, bo zgodziłem się na to abym występował jako oskarżyciel posiłkowy. Sędzia zagadnięty przeze mnie, dlaczego mnie do tej roli wyznaczył, stwierdził, że moje oświadczenie i opis zdarzenia było należycie napisane. To stwierdzenie miło mnie połechtało, ale powiem szczerze, że nie bardzo chciało mi się specjalnie przyłożyć do spełnienia tej roli. Złość z tytułu nocnej przygody dawno minęła no i byłem w ciągłym biegu, aby zadowolić swoich klientów w mojej firmie.

Druga rozprawa zaczęła się od awantury, bo nie zjawił się żaden ze świadków poprzednio wezwanych i sędzia kazał protokolantce wypisać kilka mandatów karnych za lekceważenie sądu i wysłać je im! Później w krzyżowym ogniu pytań byli trzej podejrzani, ale ponieważ nie było nowych świadków, to mogli pleść banialuki, jakie im ślina na język przyniosła.