Zastawa jest za mały i nie "reprezentacyjny", a Jeep
nadaje się tylko do jazd w terenie. Ponieważ, jak pisałem
poprzednio Asia potrafiła przekonać każdego chłopa ,
tym bardziej mnie a i oczywiście mojego Ojca, toteż
zaakceptowaliśmy jej plan: sprzedany będzie Jeep,
sprzedana zostanie Zastawa i kupiony będzie
" porządny " , rodzinny samochód.
Nawet trudno mi dziś uwierzyć jak łatwo dałem się
przekonać, aby pozbyć się tak wspaniałego samochodu
jakim był Jeep Willys !
Uradziliśmy ( !) , a tak naprawdę to Asia zdecydowała ,
że jak zabraknie nam pieniędzy na ten " porządny "
samochód to Ojciec dołoży ! No i stało się !
Przygotowałem najpierw Willysa do sprzedaży i dałem
ogłoszenie w warszawskiej prasie. Kupiec zjawił się
już następnego dnia. Przyjechało z Warszawy dwóch
młodych ludzi i gdy zobaczyli Jeepa to jeden z nich
stwierdził: ja odchodzę gdzieś dalej, bo nie jestem w
stanie się targować tak mi się on podoba ! Tak wiec
targowałem się z drugim z kupców.
do sprzedaży.
transakcja nie doszłaby do skutku, ale mieli ze sobą
bardzo drogi magnetofon reporterski, który pozostał
jako zastaw. Po tygodniu sprawa została dokończona.
Pozostało sprzedać Zastawę.
Jedyne miejsce w Polsce wtedy do takich
interesów było w Warszawie. Była to olbrzymia giełda
używanych samochodów. Pojechaliśmy tam niezwłocznie we troje: Asia,
Tato i ja. Wjazd na giełdę
odbywał się przez jedną bramę i samochody stały w kilometrowym ogonku.
Dyskutowaliśmy, posuwając
się wolniutko do bramy wjazdowej, co będziemy chcieli kupić. Właściwie
już w czasie tego powolnego
wjeżdżania na giełdę mieliśmy przegląd tego co będzie można kupić. I
tak np. przed nami do przodu
posuwał się piękny, biały, duży Ford, na którego zwróciliśmy uwagę,
ale z jego rury wydechowej
wydobywał się ciągle niebieskawy dymek i wtedy powiedziałem: popatrzcie,
samochód wspaniały, ale nie możemy go kupić, bo jest zajeżdżony...
Po wjechaniu na giełdę prawie natychmiast znaleźli się chętni do kupna naszej Zastawy - była bardzo zadbana ( zawsze szanowałem swoje samochody). Nie minęło pół godziny i nie mieliśmy samochodu.
Rozpoczęły się poszukiwania "porządnego" samochodu. Mijała trzecia, a może i czwarta godzina poszukiwań i ani jeden nie wpadł nam w oko, a piękny biały Ford Taunus 17M ciągle był w zasięgu naszego wzroku. Co raz do niego dochodziliśmy i podziwialiśmy nie tylko jego sylwetkę, wyraźnie się wyróżniającą, ale także jego wspaniałą tapicerkę i całe wnętrze, które było w białym także kolorze, a tkaniny były biało- czerwone z srebrną nitką !
W końcu stanęło na tym, że nawet jak jest
coś z silnikiem to się
go będzie remontować, ale go musimy kupić !
Wracaliśmy jak zdobywcy do Olsztyna, gdzie nie było końca zachwytom nad właściwym i z gustem kupnie. Tak czy owak, takiego samochodu w Olsztynie nikt nie miał ! Takie to wtedy były czasy !
Babcię (miała wtedy już 91 lat, ale z wielkim trudem się poruszała po źle zrośniętym złamaniu kości udowej
w biodrze).
Już po wyjechaniu z Gdańska w kierunku
upragnionego campingu na Helu zaczęło coś stukać w silniku. Z razu delikatnie, ale w miarę upływu przejechanych kilometrów coraz natarczywiej. Do celu było coraz mniej kilometrów, ale i silnik dawał znać, że za chwile się rozleci ! Z wielkim hasałam, ale jednak dojechaliśmy do upragnionego celu !
Na campingu zbiegło się kilkunastu znawców
problemów motoryzacyjnych.
Wszyscy zgodnie orzekli, że dalsze uruchamianie silnika skończy się jego rozpadem !! Wtedy podjąłem heroiczną decyzję: rozbieram na campingu silnik !
Ale żeby to zrobić trzeba było najpierw go z
samochodu wyjąć !
Wiadomo ile taki silnik waży ! Asia oczywiście
sekundowała mi dzielnie w moich poczynaniach
i bez problemu zorganizowała odpowiednią ekipę, która po moim przygotowaniu do wyjęcia go, na drągach, wspólnie wyjęła (ta ekipa, oczywiście bez Asi !) go z samochodu. Teraz rozpoczął się żmudny częściowy demontaż.
Pamiętać należy, że camping był na plaży ! Piasek był wszechobecny ! Awarię dało się zlokalizować dość prędko. Otóż główne koło zębate napędzające rozrząd silnika zrobione było z tekstolitu i miało wyłamanych kilka zębów ! To był właściwie koniec !
Koniec wszystkiego!
Takiego koła nikt nie mógł mieć. To były takie czasy, że nie można było nawet marzyć, aby w rozsądnym względnie czasie i za jakieś możliwe do przyjęcia pieniądze go sprowadzić !
Ale ja się łatwo nigdy nie poddaję! Wziąłem koło pod pachę i pojechałem do Trójmiasta. Postanowiłem znaleźć jakiś warsztat lub zakład, który podjąłby się zrobić takie koło. Wtedy okazało się, że profil zębów jest bardzo skomplikowany i żaden z normalnie dostępnych warsztatów nie może tego wykonać.
W drodze powrotnej wstąpiłem do tego zakładu i zamówiłem jeszcze jedno takie koło, bo było jasne, że trzeba się liczyć z tym, że to nie jest na długo.
Wracaliśmy
z Asią pewnej nocy z większe wycieczki i na bardzo krętej drodze między
Ostródą a Olsztynem, na zakręcie, w moim Fordzie nagle urwało się część
przedniego zawieszenia tak, że przednie prawe koło zawinęło się pod podłogę
a ja straciłem możliwość kierowania samochodem ! Na całe szczęście zdołałem
wyhamować zanim nie wpadliśmy do rowu.
Była godz. po 24. Podlewarowałem przód samochodu i stwierdziłem, że całe
zawieszenie da się z powrotem złożyć, ale w czasie jazdy natychmiast się
to
wszystko rozwali.
Miałem już w oczach rozbity przez pociąg nasz samochód, ale na strachu się szczęśliwie zakończyło.
przejęła, dość na tym, że to, co później nastąpiło przybiło mnie mocno!
