Lata nauki w Liceum to wspaniałe "zielone lata".Wspaniali profesorowie, niezapomniani koledzy.
Wszystko przychodziło łatwo, nie było żadnego stresu. Dziś oceniam, że nie było w szkole żadnegoprzykrego rygoru. Wszystko do czego nas "przymuszano"nie było dla nas uciążliwe, było przez nas uważane za naturalne.

Pamiętam, że często na lekcji czytałem jakąś gazetkę niczym się nie przejmując! Jak można się zorientować na podstawie zamieszczonych tu i na następnej stronie zdjęć , robiłem je często w czasie ważnych lekcji (odpytywanie, wykład profesora, sprawdzanie listy obecności) i nie ponosiłem żadnych negatywnych konsekwencji.
Zwłaszcza Pani profesor od polskiego wszystko mi wybaczała, sam nie wiem dlaczego, a prof. Szabelski (fizyka) za to, że byłem dobry z tego przedmiotu...

Bywało, że nowa lekcja zaczynała się od pytania w moim kierunku:
" Kalinowski przygotowany do lekcji ?" Na moje "tak" - mówił: To proszę do tablicy . Udowonisz, że ... i tu padał temat.
Ja oczywiście liczyłem się z takim obrotem sprawy i uczyłem się niejako awansem.
Prof. Szabelski zresztą wzbudział u mnie zupełnie jeszcze innego rodzaju uczycia. Wraz ze swą żoną byli ocalonymi więzniami obozów koncentracyjnych, a tam doznali nie tylko upokorzeń, ale jeszcze przeprowadzano na nich zbrodnicze eksperymenty medyczne.
Mówiło się w szkole, że Pani Szabelska ma wstawioną w nodze część z drewna. Oboje byli jak bohaterowie i męczennicy.

Pierwsze zdjęcie na tej stronie od ostatniego dzieli 38 lat !
Tam na górze pełni beztroski, humoru i niefrasobliwości a poniżej, pod obrazem Stanisława Staszica,
surowego myśliciela i działacza, patrona naszego liceum, bardziej do niego pasowaliśmy niż za młodu.