Apatia

Opanowała mnie bezgraniczna tymczasowość, brak chęci do czegokolwiek...

Wyjechać stąd?... Po co?...

Zostawić to wszystko, co Ela tu zrobiła?

To wszystko? Tak?

To wszystko!

-------

To Ona wszystko tu ustawiła, udekorowała!

Każdy kwiatek, każda roślinka w domu stojąca, to Jej dzieło!

Byłem tylko wykonawcą, realizatorem jej zamysłów. Wwszystko mi się podobało, stwarzało klimat tego domu.

To był NASZ DOM!

Moje hobby angażowania się w sprawy naszego osiedla i prowadzenie strony internetowej www.dajtki.pl straciło na wartości, nie sprawiało mi już żadnej przyjemności, męczyło mnie.

Nie miałem już w domu żadnego zaplecza, nie było z kim omówić bieżących z tym związanych spraw, nie miałem już tego spokoju, aby coś przeanalizować, napisać...

==========

Rano jem śniadanie przy tym samym stole w kuchni co zwasze, na którym prawie nic nie ma...jest tylko na talerzu jedna lub dwie kromki chleba, które chcę zjeść, aby nie czuć głodu...

Tak! Tylko o to chodzi, by nie być za bardzo głodny...

...przez kilkanaście dni schudłem 17 kilogramów...

-----------------------

Patrzę na puste krzesło naprzeciwko.

Zaraz czuję wilgotno pod powiekami. . . przenoszę wzrok dalej, na okno, na doniczki na parapecie ustawione w ozdobnym koszu już bez kwiatów, firanki fantazyjnie przez Elę związane, grzejnik ręcznie malowany w dwóch kolorach nawiązujących do zasłonek przez nią. . . patrzę dalej....widzę....nie, nic nie widzę dalej. . .jest mi to obojętne, co dzieje się za oknem...

==============

Było za dobrze przed tą tragiczną śmiercią, było tak dobrze, że myślałem, że to się nigdy nie skończy,

... a właściwie nic nie myślałem o KOŃCU.

Chwilami tylko przychodziła taka myśl, żeby trzymać się dobrze, mieć kondycję, nie być z wiekiem ciężarem dla Eli i najlepiej by było umrzeć nagle . . .

Byłem starszy od Niej o 7 lat, a do tego mężczyźni umierają wcześniej, więc wiadomo jak to się zakończy - myślałem.

Ela była zabezpieczona. Miała do sprzedaży nasz dom i miała liczną rodzinę obok.
Niczym nie musiałem się martwić.

Tak! To było wspaniałe życie!

Zawsze dochodziliśmy do porozumienia w każdej sprawie, nie zostawała żadna zadra.

- Tak przynajmniej mi się zdawało!
----------

==========

Wyjechać?

Mogę do Kanady. Zaprasza mnie (na krotko (!)) córka.
I co? Przecież trzeba będzie wrócić!
- Po to by zapomnieć?
Ja chcę pamiętać! Ja chcę pamiętać do końca mojego życia!

Ja chcę, aby Ona to wiedziała!

Aby to czuła!